Tereny wokół klasztornego wzgórza przeznaczone są głównie pod uprawę: bliżej monasteru rozmaitych warzyw, zaś nieco dalej - pszenicy i żyta. Jedynym budynkiem jest tu niewielka chatka, w której bracia trzymają narzędzia. O jej ścianę opiera się stary pług. Nad przerytą polną ziemią hula wiecznie wiatr, zaś między kłaniającymi się mu kłosami słychać krzyki bażantów, na które polują lisy. Czasem tylko ptactwo zrywa się gwałtownie, gdy mocniejszy podmuch poruszy połami szaty mnicha-stracha na wróble, ubranego w wypłowiały habit i pogrążonego w wiecznej modlitwie, do której złożył swe patykowate ręce pod szkaplerzem.